Όταν μένεις, η ευθύνη είναι δική σου

Υπάρχουν πολλές γυναίκες που λένε "δεν μπορώ να ξεφύγω απο όλο αυτό που ζω"... Ζουν ανάμεσά μας, βρίσκονται στην διπλανή πόρτα ή τυχαίνει να είναι κάποια απο αυτές συγγενής μας. Ο καθένας έξω απο τον χορό σίγουρα θα πει οτι λύσεις υπάρχουν, τρόποι για να βελτιώσουμε τις ζωές μας και τις μεταξύ μας σχέσεις, το βασικότερο όμως είναι η δύναμη του καθενός να το καταφέρει... Και δυστυχώς αυτή την δύναμη δύσκολα την βρίσκεις αν δεν το έχεις το τσαγανό ενεργοποιημενο μέσα σου! Υπάρχουν γυναίκες που νιώθουν ανυπεράσπιστες, μόνες και ανασφαλείς αν δεν υπάρχει ένας άντρας δίπλα τους. Απο εκείνες συνήθως θα ακούσετε την πρώτη πρώτη φράση του άρθρου. Είναι αυτή η μεγάλη παγίδα που πέφτει η γυναίκα και γατζώνεται απο ανθρώπους και καταστάσεις που δεν την κάνουν χαρούμενη, δεν την αναζωογονούν παρά την μαραίνουν και την σπρώχνουν σε μονοπάτια υπόγεια και ψυχολογικά βαριά. Είναι οι γυναίκες που υπομένουν ψυχολογική ή σωματική βία, γυναίκες που έχουν κατακερματίσει την προσωπικότητά τους για χάρη ενός ανθρώπου που κατά πάσα πιθανότητα είναι χαμηλότερου επιπέδου προσωπικότητα. Γιατί το επίπεδο δεν το φτιάχνουν ούτε τα πανεπιστήμια ούτε τα πτυχία στον τοίχο αλλά η οικογένεια και το σπίτι του καθενός. Εκείνος που γίνεται δήμιος και σου διαλύει την αξιοπρέπεια και το είναι σου όλο, εκείνος είναι σίγουρα ότι χειρότερο και λιγότερο έχεις συναντήσει σε ανθρώπινη ύπαρξη. Χωρίς αμφιβολία. Χωρίς συζήτηση. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πως είναι δυνατόν να περιμένεις να σου δώσει ευτυχία ο ίδιος άνθρωπος που σου την στερεί. Πως γίνεται να ξεγελαστεί μια γυναίκα τόσο ώστε να δεχτεί την πρώτη επίθεση και να μην ψιλλιαστεί οτι "εδώ κάτι δεν πάει καλά" και αντί αυτού προβάλλει δίχως σκέψη την δικαιολογία "έχει νεύρα, θα του περάσει". Και εννοείται δεν συζητάμε για μεμονομένα περιστατικά φασαρίας και νεύρων, μιλάμε για καταστάσεις χρόνιες και ατέρμονες. Αν τις ζεις γιατί δεν φεύγεις!? Γιατί ξεζουμίσεις τον οργανισμό σου με δάκρυα που δεν αξίζει να ρίχνεις? Γιατί να μην μπορείς να πάρεις την ζωή στα χέρια σου? Υπάρχουν γυναίκες που για πρακτικούς κυρίως λόγους δεν φεύγουν απο τις αρρωστημένες καταστάσεις που ζουν κι ας έχουν γνώση της κατάστασης. Είναι εκείνες που συνήθως είναι εξαρτημένες οικονομικά απο τον σύντροφο (είναι η μοναδική εξάρτηση που μπορώ να κατανοήσω και πάλι δύσκολα και πάλι λόγω των καιρών που ζούμε). Δεν ξέρω αν μπορώ να προτείνω εγώ η "απ' έξω" λύση σε μια τέτοια κατάσταση, αλλά μπορώ να σου θυμήσω τι χάνεις...Με δυο λέξεις χάνεις χρόνο και ζωή. Αν μπορέσεις να το συνειδητοποιήσεις και να το δεχτείς τότε μια πρώτη μικρή αλλαγή έχει γίνει ήδη μέσα σου. Φύγε, βρες τον δρόμο προς την ευτυχία και περπάτησέ τον! Είναι δικαίωμά σου και αυστηρή υποχρέωση στον εαυτό σου.