Φθηνό...πωρο

Όχι όχι, δεν θα έρθω τελικά… πού να πάω δηλαδή, έξω βρέχει κιόλας… Σας θυμίζει κάποιον;; Αυτή είναι μία από τις φθινοπωρινές ‘φθηνές’ δικαιολογίες που θα ακούς στο διάβα του χρόνου σου… Οι περισσότεροι, έχουμε σαμποτάρει τον ίδιο μας τον εαυτό εξαιτίας κάποιας δικαιολογίας… Όνειρα, στόχοι, επιθυμίες, συναισθήματα, όλα παραμένουν ανεκπλήρωτα-στάσιμα, γιατί είναι τόσο εύκολο να δημιουργήσεις μία τόσο ‘καλή’ δικαιολογία για να τα αποφύγεις. Το κακό με τις δικαιολογίες πέρα από το τι γίνονται πια προέκταση της καθημερινότητας σου, από κάποιο σημείο και μετά μοιάζουν αληθινές στον άνθρωπο που τις κατασκευάζει. Η κάθε δικαιολογία γι αυτόν καθρεφτίζει την αλήθεια. Έτσι θα πρέπει να καταλαβαίνουμε πότε οι δικαιολογίες ξεπροβάλλουν ως μενίρ στην πορεία της ζωής μας… Πάντα θα υπάρχουν δικαιολογίες. Όπως και πάντα θα υπάρχουν διλήμματα. Κάθε δίλημμα φυσικό είναι να συνοδεύεται από φόβο και αβεβαιότητα. Κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μάθεις να συμβιώνεις μαζί του, έτσι όπως ξεδιπλώνεται σήμερα η ζωή μας. Γιατί κάθε φορά που αντιμετωπίζεις και επιλύεις ένα δίλημμα, είναι σαν εμβόλιο, έτοιμος να αντιμετωπίσεις το επόμενο δίλημμα που θα εμφανιστεί στη ζωή σου. Η δική σου δουλειά είναι να αποφασίσεις να κάνεις την αρχή και να επιλέγεις αν θα πιστεύεις τις δικαιολογίες που λες στον εαυτό σου ή αν θα τις αμφισβητείς. Γιατί ό ,τι πιστεύεις γίνεται η πραγματικότητά σου.  Ενώ λοιπόν κάποιοι επικεντρώνονται στα νέα μολύβια, εσύ μπορείς να επικεντρωθείς στο να ανανεώσεις τον τρόπο ζωής σου.. Όμορφη ιδέα είναι να σταματήσουμε τις διάφορες δικαιολογίες και να κάνουμε επιτέλους μια πραγματική αλλαγή. Το φθινόπωρο υποσυνείδητα από τα παιδικά μας χρόνια το έχουμε ορίσει ως μία νέα αρχή, βάζοντας στόχους τους οποίους είτε αναθεωρούμε είτε συνεχίζουμε με το νέο έτος. 

Χιλιοειπωμένη δικαιολογία: ‘δεν έχω καθόλου χρόνο’...χιλιοειπωμένη ιστορία προς απάντηση αυτής: Με ένα γυάλινο βάζο, μερικές πέτρες, λίγα βότσαλα και άμμο, και έναν καφέ ένας καθηγητής Φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του έχοντας έναν και μόνο σκοπό: Να γεμίσει το βάζο μπροστά στους μαθητές του με όλα του τα υλικά.. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος για να πιείς λίγο καφέ με ένα φίλο.. Όταν κάτι έχει πραγματικά σημασία, πρέπει να βρεις χρόνο γι’ αυτό. Είναι ευκολότερο να ξεφύγεις απ’ αυτή την δικαιολογία υιοθετώντας μια άλλη άποψη. Επικεντρώσου στο γιατί μπορείς να κάνεις κάτι και όχι στο γιατί δεν μπορείς. Αν περιμένεις να είναι τέλειες οι συνθήκες, θα περιμένεις εσαεί. Ο χρόνος περνάει γρήγορα στο να περιμένεις την τέλεια συγκυρία, ανιαρά στο να βρίσκεις την τέλεια δικαιολογία, ανταποδοτικά στο να ζεις την τέλεια στιγμή. Εμπρός λοιπόν ΤΩΡΑ – και όχι αύριο ή μεθαύριο ή από Δευτέρα. - της Μπούνα Ανδρομάχης -  (Κοινωνικός Ανθρωπολόγος)