Το χάος που επιλέγεις

Μου θυμίζει λίγο εκείνη την φάση με τον Νίο στο Μάτριξ που προσπαθούσε να αποφασίσει ποιο απο τα δύο χαπάκια θα επιλέξει. Αυτό που θα τον κάνει να ζήσει την περιπέτεια μέσα σε ένα όνειρο ή αυτό που θα τον επαναφέρει στην πιο βαρετή πεθαίνεις, ζωή του (το γραφειάκι εκείνο το κλειστοφοβικό, το θυμάστε?). Ε λοιπόν να σας πω οτι καθένας απο εμάς είναι ένας Νίο!

Πολλές φορές η επιλογή για το τι θέλουμε να ζήσουμε είναι απόλυτα δική μας και γίνεται συνειδητά. Συνειδητά επιλέγει η ερωμένη να συνεχίσει με τον αγανακτισμένο παντρεμένο με την αδιάφορη κατά πως δηλώνει εκείνος, γυναίκα του. Είναι και το ρημάδι το αίσθημα του απαγορευμένου που μας άφησε κληρονομιά η Εύα προ αρχαιοτάτων και μας δυσκολεύει την ζωή όταν βλέπουμε το κακό και μας τραβάει σαν μαγνήτης. Είναι το προστατευτικό μας αίσθημα που το έχουμε λίγο πολύ όλες οι γυναίκες και θέλουμε να σώσουμε τον απροστάτευτο ανήρ απο την μάγισσα νόμιμή του που του έχει φάει την ψυχή. Είναι και λίγο που τον έχεις ερωτευτεί και πλέον είναι αργά να ξεφύγεις, είναι είναι πολλά...

Συνειδητά επίσης συνεχίζεις να επιμένεις στον μονόπλευρο έρωτα που σε ταλανίζει και σου σπαταλάει όλο και πιο μεγάλο κομμάτι του εγωισμού που έχεις χάσει αλλά και της καρδιάς σου που την άφησες σε κρύα χέρια που δεν πολυγουστάρουν να την βάλουν δίπλα στην δική τους την ζεστή (για κάποια άλλη όμως!) Είναι το σημείο εκείνο που βυθίζεις οικειοθελώς μυαλό και κορμί σε μεθυσμένα ξενύχτια και άδειες γωνιές που περιμένεις να γεμίσουν απο αυτό που εσύ έχεις χτίσει στο μυαλό σου. Γιατί άραγε σκας τόσο πολύ; Γιατί να δίνεις το είναι σου σ' αυτούς που δεν έχουν όρεξη να το πάρουν και να το στύψουν στα χέρια τους για να βγεί ευτυχία; Γιατί θέλεις να πονάς! Θέλεις να ακούς τραγούδια και να λιώνεις στο κλάμα οκ, δεκτόν! Να σκεφτείς όμως ένα μόνο την στιγμή που κλαίγεσαι για τον πάτο που έπιασες. Οτι εσύ το διάλεξες!

Η ζωή θέλει κότσια! Είτε θα σηκωθείς να παλέψεις με όλα τα θηρία που σε περιμένουν εκεί έξω και μετά την ήττα τους θα πίνεις σαμπάνια πάνω απο το ρημαγμένο τους "εγώ", είτε θα βάλεις την κακιά καψούρα μπροστά, θα γεμίσεις το σπίτι με τσιγάρα και καπνό για να δικαιολογήσεις τον ηθελημένο πόνο σου και θα κάτσεις στην γωνιά σου να κλαις σαν να μην υπάρχει αύριο. Το κόκκινο και το μπλέ χαπάκι είναι το χέρι σου. Βάλε μπόλικο ουίσκι με πάγο και διάλεξε αυτό που θα σε κάνει επιτέλους ευτυχισμένη. Άσπρο πάτο!