Το απωθημένο φυγείν αδύνατον;

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν καταφέρνει κανείς να ξεφύγει απο τον καταραμένο κύκλο του απωθημένου. Όσο μεγάλο ή μικρό είναι αυτό, είτε είναι υλικό είτε συναισθηματικό, πιστεύω οτι είναι κάτι που ο καθένας μας, λίγο πολύ έχει ζήσει! Πόσο ευτυχισμένος ο άνθρωπος που είναι απαλλαγμένος απο αυτή τη ρημάδα τη σκοτούρα του απωθημένου. Που είτε δεν το γνώρισε ποτέ σαν κατάσταση είτε του συνέβη και το κατέκτησε, ειλικρινά είναι για να δακρύζεις απο την χαρά, πίστεψέ με. Ας ξεκινήσουμε με τα υλικά απωθημένα που κατά τη γνώμη μου είναι και τα λιγότερης σημασίας. Έλα τώρα, μην μου πεις οτι επειδή δεν κατάφερες ποτέ να πάρεις τζιπ, κότερο ή μια σπιταρόνα 300τ.μ., δεν επιβίωσες! Οκ, το δέχομαι οτι σου μένει το μαράζι αλλά συνεχίζεις τη ζωή σου και συμβιβάζεσαι με αυτά που ήδη έχεις ώσπου να το ξεχάσεις.Δεν σου αφιερώνω πάνω απο μια παράγραφο εσένα, συγνώμη! Συνεχίζω με την κατηγορία που όσο και να την στύψεις, πάντα θα βγάζει ζουμί πανάθεμά την. Τα συνασθηματικά απωθημένα. Σχέσεις που τελείωσαν γρήγορα, άνθρωποι που κατάφερες να αγγίξεις έστω για λίγο και μετά χάθηκαν, άνθρωποι που είχες δίπλα σου και δεν μπόρεσες ποτέ να εκφράσεις αυτό που νιώθεις γιατί φοβήθηκες, ντράπηκες ή ακόμα και ίσως βολεύτηκες στην ασφάλειά σου. Όλα αυτά που φοβάσαι να συζητήσεις, για να μην νομίσουν οι γύρω πως είσαι ακόμα κολλημένος, όλα αυτά θα σου τρίψω στην οθόνη σου, μπας και πάμε παρακάτω. Το κύριο χαρακτηριστικό του απωθημένου είναι η θεοποίηση του εν λόγω ατόμου. Και βέβαια το θεοποιείς. Γιατί δεν το ξέρεις, δεν το έχεις δει να ξυπνάει το πρωί, δεν ξέρεις τις αναποδιές που κουβαλάει, τις ιδιαιτερότητες που κρύβει και όλα αυτά γιατί ποτέ δεν τσαλακώθηκε μπροστά σου. Βέβαια να μην ξεχνάμε και τις περιπτώσεις που το τσαλάκωμα λειτούργησε εντελώς καταστρεπτικά, κάνοντας το απωθημένο να μοιάζει ακόμα πιο αληθινό, ανθρώπινο και ελκυστικό (για αυτές τις περιπτώσεις λιγοστεύει το ποσοστό γιατρειάς, λυπάμαι). Το απωθημένο άτομο του καθενός κρύβει την δική του ιστορία. Ναι μεν το κατηγορειοποιούμε στις παραπάνω μορφές για να μπορέσουμε να το χειριστούμε, αλλά όπως και κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, έτσι και κάθε ανθρώπινη ιστορία έχει τις δικές της, μοναδικές παραμέτρους. Η θεοποίηση όμως είναι ένα γενικό κακό που δεν αποφεύγεις εύκολα. Αν έχεις την δύναμη να δεις κατάματα τις διαφορές σου μαζί του και όλα εκείνα που σας χωρίζουν, μπορώ να πω οτι είσαι σε πολύ καλύτερο δρόμο απο εκείνον που έχει το απωθημένο βαθιά ριζωμένο μέσα του και δεν αφήνει άνθρωπο να το κουνήσει απο τον θρόνο του. Θα σου πω κάτι που ίσως ακουστεί βαρύ, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινό. Ο πόνος είναι ελκυστικό συναίσθημα. Σε αναγκάζει μεν να περάσεις μέσα απο κακοτοπιές, σου χαρίζει απλόχερα μαύρη διάθεση και απαισιοδοξία, σε κάνει δε να μάθεις τον εαυτό σου δέκα φορές καλύτερα απο εκείνον που δεν πόνεσε ποτέ για κανέναν. Μέσα απο την ανάγκη που έχεις για έναν άνθρωπο που δεν μπορείς να έχεις, δυο δρόμους μόνο μπορείς να διαλέξεις: 1. Να μάθεις τον εαυτό σου να ζει με αυτό και να μείνεις στάσιμος σε μια κατάσταση που σου τρώει λίγο λίγο την ψυχή και να σηκωθείς μόνο όταν αγγίξεις τον πάτο. 2. Να αποδεχτείς τα πράγματα όπως τα έφερε η ζωή και να προχωρήσεις πριν καν διαλυθεί ολόκληρη η ψυχοσύνθεση στο όνομα ενός έρωτα που δεν ξέρεις καν αν θα ήθελες να τον ζήσεις αν σου δινόταν απλόχερα η ευκαιρία. Και παίρνω αφορμή και σε ρωτάω: αν το απωθημένο σου, δεν ήταν είτε απαγορευμένο, είτε δύσκολο, είτε μονόπλευρο, είσαι σίγουρος οτι θα ήθελες με τόση μανία να το ζήσεις; Δεν θέτω την βάση οτι το απωθημένο είναι μόνο ελκυστικό επειδή είναι το άπιαστο, όχι, αν και είναι μια σοβαρή παράμετρος. Απλά αν το σκεφτείς λιγάκι παραπέρα, κανείς μας δεν ξέρει αν θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε με το απωθημένο μας στον ίδιο χώρο έστω ένα μήνα. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια που πρέπει να σκεφτείς σοβαρά, αν δεν το έχεις ήδη κάνει. Γιατί ωραίες οι ρομαντικές ιστορίες με τις αγάπες, τα λουλούδια και τα happy end, στη ζωή όμως δυστυχώς υπάρχει ένα σύμπαν που μονίμως συνομωτεί όχι για την καταστροφή μας αλλά για να μας δυσκολεύει τις αποφάσεις...Ας μην το βοηθάμε δυσκολεύοντας κ απο μόνοι μας τα πράγματα... Σκέψου το λιγάκι και θα δεις...