Πόση αγάπη αντέχεις?

Έχουμε κ λέμε: πόσες φορές γκρίνιαξες σε όλους πως κανείς δεν σε δέχεται όπως είσαι, πως προσπαθούν να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια, πως με τίποτα δεν ευχαριστιούνται κ πως με το παραμικρό σου σφάλμα ξεχνάνε υποσχέσεις κ απομακρύνονται με την ταχύτητα του φωτός; Πολλές ε; Σε καταλαβαίνω. Και εγώ κι εσύ κ όλοι έχουμε σκεφτεί ανά φάσεις τι στραβό έχουμε πια κ δεν στεριώνουμε με άνθρωπο παραπάνω από δυο ξενύχτια κ πέντε κουβέντες πασπαλισμένες με αστειάκια και βότκα.

   Και ξαφνικά κοίτα, θαύμα! Μέσα στους πολλούς διαπιστώνεις με τον καιρό (γιατί στην αρχή κανείς δεν έχει πρόβλημα #μείνε_όπως_είσαι_μην_αλλάξεις_τίποτα# ) ότι υπάρχει κάποιος που ρε συ λες να το εννοεί?Αυτός ο "κάποιος" λοιπόν ό, τι και να του κάνεις, όσο κι αν τον πληγώσεις με απερίσκεπτα λόγια και επιπόλαιες πράξεις, όσο γαϊδουρινή αντιμετώπιση κι αν λάβει δεν φεύγει. Κι αν φύγει θα’ ναι για λίγο κ θα ξανάρθει. Μια καλή κουβέντα, μια κίνηση καλής θέλησης από σένα κ να’ τος χαλί να τον πατήσεις, θα σου χαμογελάσει και  θα παν στην ευχή τα παλιά. Κι αν καμιά φορά σου γκρινιάξει, σε απειλήσει ότι αν δεν συμμορφωθείς θα πέσουν τίτλοι τέλους, αν πατήσει και καμιά φωνή μην τον ξεσυνερίζεσαι ούτως ή άλλως δεν το εννοεί. Το ξέρει ότι σε λιγότερο από αστρικό δευτερόλεπτο θα αυτοαναιρεθεί, το ξέρεις κι εσύ ατιμούτσικο κι ενώ το παίζεις θιγμένος και  κρατάς μούτρα από μέσα σου γελάς κ περιμένεις ξανά το γνωστό χαμόγελο που λέγαμε παραπάνω.

   Μη βιαστείς να κρίνεις τον "κάποιο". Όχι, δεν είναι θύμα, ούτε εξαρτημένος από τη γοητεία σου, ούτε δειλός κι ανίκανος να φύγει, ούτε σου έχει αφοσιωθεί με το ζήλο του Χριστιανού πρωτομάρτυρα. Είναι συνειδητοποιημένος. Άουτς, πόνεσε έ? Ο "κάποιος" λοιπόν έχει δει σε σένα αυτά που εσύ ίσως να μην βλέπεις, σε ξέρει απ’ την καλή κ την ανάποδη (κυρίως την ανάποδη) κι έχει αποφασίσει ότι το σύνολό σου είναι πιο σημαντικό και  όμορφο απ’ τα ελαττώματα σου. Έχει διαλέξει να αγαπάει τα όμορφα στοιχεία σου κι έχει αποδεχτεί τα αρνητικά σου. Δεν σου ζητάει να αλλάξεις, σου ζητάει όμως να τα προβάλεις τα ρημάδια τα καλά σου πιο συχνά. Too good to be true?Όχι, ρεαλισμός λέγεται. Δε σ’ έχει θεοποιήσει, δε φοράει ροζ γυαλιά. Απλά σ ’έχει δεχτεί.

   Κ εσύ που γκρίνιαζες τι κάνεις? Αντί να ανοίξεις σαμπάνιες κάθεσαι παθητικά και σαδιστικά να παρακολουθείς πότε θα επιβεβαιωθείς και  θα σε αφήσει και ο "κάποιος" σου και  θα λες μετά με δήθεν θλίψη «να βράσω τα ωραία λόγια». Ξύπνα τούβλο, δε σου’ πε ποτέ ωραία λόγια. Ωραίες πράξεις και καθαρά συναισθήματα σου έδειξε. Τί πιο απελευθερωτικό από το να ξέρεις ότι δε χρειάζεται να απολογείσαι κ να εξηγείς τα πάντα? Από το να είσαι ο εαυτός σου? Κι εσύ λες κ το κάνεις επίτηδες συμπεριφέρεσαι σ’ όλους τους άλλους με το γάντι κ στον "κάποιο" του πετάς ένα ξεροκόμματο και θες να λέει κ ευχαριστώ. Και  εκνευρίζεσαι που σ ’αντέχει. Και θυμώνεις που δε φεύγει. Μήπως, λέω τώρα και μην προσβληθείς, δεν αντέχεις την αποδοχή του ?Μήπως σε βολεύει η επιβεβαίωση όσων φεύγουν? Μήπως νιώθεις ότι θα του χρωστάς, σου δημιουργείται ευθύνη που νιώθεις ανίκανος να αναλάβεις? Μα χαζό η μόνη ευθύνη που έχεις τελικά είναι να είσαι εσύ. Αυθεντικός, ολόκληρος κ αποκλειστικά εσύ. Ζορίζεσαι να είσαι αυτό που λες ότι δεν αποδέχονται? Ε?

   Κάποτε ο "κάποιος" θα φύγει κ αυτός. Όχι δε θα έχει ξενερώσει, ούτε μπουχτήσει, ούτε θα σ’ έχει βαρεθεί. Απλά αν δεν αλλάξεις τροπάριο θα πιστέψει την πιο απλή κ πικρή αλήθεια. Δεν τον θες στη ζωή σου. Σε ενοχλεί, σου είναι βάρος, ξινίζεις τα μούτρα σου όταν τον βλέπεις. Αλήθεια ή όχι λίγη σημασία έχει. Αλλά είπαμε, δεν είναι το θύμα για να σέρνεται. Μην περιμένεις τυμπανοκρουσίες, υστερίες, καυγάδες, προειδοποιήσεις. Έτσι διακριτικά όπως στεκόταν πλάι σου έτσι αθόρυβα θα φύγει. Θα βρει κάποιον άλλο να αγαπήσει, να φροντίσει και να αποδεχτεί. Θα βρει τον δικό του "κάποιο". Δε σε αντικατέστησε, πάντα μοναδικός θα είσαι αλλά όχι ξεχωριστός. Θα σε θυμάται με πίκρα, νοσταλγία, τρυφερότητα κ λίγο παράπονο αλλά δε θα γυρίσει γιατί δεν σκορπίζεται αλλά αφοσιώνεται και ξέρει  πως αυτό απαιτεί χρόνο κ προσήλωση, αυτά που έδωσε κ σε σένα δηλαδή κ εσύ έψαχνες κάρτα αλλαγής. Κι εσύ μείνε να γκρινιάζεις για όσους θέλουν να σε καλουπώσουν. Αν θες λοιπόν να βρεις τον χαμένο της υπόθεσης κοίτα τον καθρέφτη σου. Πόση αγάπη αντέχεις τελικά?

          - της Elite In -