Οι επιλεκτικοί

Υπάρχουν δύο κατηγορίες ερωτευμένων. Αυτοί που ερωτεύονται την ιδέα του έρωτα κ την προβάλλουν σε κάθε επίδοξο ταίρι κ αυτοί που ερωτεύονται τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους. Όπως μάλλον καταλαβαίνεις οι πρώτοι είναι ευτυχισμένοι στην πλάνη τους καθώς ο έρωτας απλά αλλάζει πρόσωπο, τουτέστιν είναι μονίμως σε κατάσταση ρομαντισμού κ αλλάζουν παρτενέρ όπως άλλοι αλλάζουν κανάλι. Όσο ο εκάστοτε παρτενέρ ανταποκρίνεται στην εικόνα που έχουν στο μυαλό τους (κοινώς τους κακομαθαίνει) όλα μέλι γάλα. Όταν σταματήσει (σα δε ντρέπεται...) αλλάζουν κανάλι κ η ζωή συνεχίζεται. Ναι, είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν τους άλλους σαν σακουλάκι με ζαχαρωτά. Βουτάνε το χέρι μέσα κ όποιο πιάσουν. Κάνουν κ σχέσεις (του απ'αυτού βέβαια αλλά αυτό είναι άλλο άρθρο) έτσι για να σας ρουμπώσουν κ να μην τους λέτε ανίκανους προς δέσμευση.

Η δεύτερη κατηγορία, με την οποία θα ασχοληθούμε, γοητεύεται, φλερτάρει, βγαίνει κ κανα ραντεβουδάκι αλλά οι λέξεις έρωτας/σχέση είναι πολύ βαριές γι’ αυτούς. Κ έρχονται σιγά σιγά, μέσα από την ουσιαστική επαφή κ το χρόνο που αφιερώνουν στο κάθε πρόσωπο. Κ αυτή η κατηγορία αν τραβήξει ένα ζαχαρωτό που δεν της αρέσει, δε θα το φάει σκεπτόμενη «σώπα καημένε, στην ανάγκη καλό είναι κ αυτό, έτσι για τη λιγούρα». Όχι θα το ξαναβάλει μέσα κ θα ψάξει για αυτό που πραγματικά θέλει. Κ επειδή άνθρωποι είμαστε κ οι δυο κατηγορίες, όταν τα μπλέξουμε μεταξύ μας τη βάψαμε. Οι μεν ψάχνουν ένα όμορφο πρόσωπο οι δε μια όμορφη ψυχή. Ποιό είναι πιο δύσκολο να βρεθεί? Ναι την ξέρεις την απάντηση. Κ οι πρώτοι μπορεί να διαθέτουν ψυχούλα, ας μην είμαστε προκατειλημμένοι , αλλά αν δεν την ψάχνουν κ οι ίδιοι, εσύ δεν την εντοπίζεις ακόμα κ αν σου κάνει μαθήματα ο Σέρλοκ Χολμς. Αλλά όσο ψαχουλεύεις τόσο ανακαλύπτεις μικρά πράγματα που σε κρατάν εκεί (λέγεται κ αυτοπροστασία για να μην παραδεχτείς ούτε το μαζοχισμό που σε δέρνει, ούτε κ το γεγονός ότι απλά έπεσες έξω) κ δεν καταλαβαίνεις ότι αν την είχαν εύκαιρη θα φώτιζε σαν προβολέας στη μούρη σου, δε θα το έψαχνες με το μικροσκόπιο. Τα θες κ τα παθαίνεις μάλλον.

Το παιχνίδι όμως δεν είναι χαμένο. Όχι δεν είμαστε στο σινεμά κ το εν λόγω love story δεν έχει happy end αλλά αναλύσεις επί αναλύσεων, βράδια κατάθλιψης κ φίλους που θέλουν να σε χαστουκίσουν μπας κ ξυπνήσεις. Το ταρακούνημα όμως σου ’ρχεται από αλλού. Έρχεται ένα ομώνυμό σου που άσε να λένε, δεν το απωθείς. Ένας άνθρωπος που ψάχνει έναν άνθρωπο, έναν σύντροφο κ όχι ένα κρεβάτι. Δε θα το καταλάβεις αμέσως. Μια ακόμα γνωριμία θα είναι που όμως θα είναι επί ίσοις όροις. Σε γνωρίζω, μου αρέσεις, περνάω καλά, σου αφιερώνομαι για λίγο, βλέπω ότι μου ταιριάζεις, σε ερωτεύομαι, δεν ρισκάρω να σε χάσω γιατί φοβάμαι μη σε χάσω κ σε βάζω πάνω από φοβίες, κωλύματα, τραυματικό παρελθόν. Όχι ούτε εδώ είναι Χόλυγουντ. Τσακώνεστε, κρατάτε μούτρα, κάνετε λάθη, πετάτε κοτσάνες, μπορεί κ να πληγώσετε ασυναίσθητα ο ένας τον άλλο. Αλλά τίποτα δεν αρκεί για να διαλύσετε έτσι απλά αυτό που έχετε. Γιατί όταν ερωτεύεσαι τον άνθρωπο (που γίνεται «σου»)κ όχι τον έρωτα αορίστως μένεις εκεί κ προτιμάς να σε στεναχωρεί αυτός που όταν το κάνει υποφέρει πιο πολύ κ από σένα. Να υποχωρείς γιατί του αξίζει κ όχι από δειλία. Να του πιάνεις το χέρι επειδή το έχεις ανάγκη κ όχι για να μη σου φύγει μακριά. Γιατί οι πιο όμορφοι έρωτες είναι αυτοί που θες να ζεις κ όχι αυτοί που θες να φαντάζεσαι.

- της Εlite In -