Η πρώτη αγάπη

Η πρώτη αγάπη: πόσο άγουρη, πόσο ρομαντική, πόσο αναπάντεχη και πόσο μα πόσο απρόβλεπτη? Είναι σαν ένα λουλούδι που σκάει το μπουμπούκι και ανθίζει σιγά σιγά μέσα από έντονες στιγμές που σε σαρώνουν και σε στιγματίζουν , μέσα από άγουρους καβγάδες, μέσα από συναισθήματα πρωτόγνωρα που δεν ήξερες ότι μπορείς να τα νιώσεις. Μεγαλώνεις μαζί με αυτή, ωριμάζεις, γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα όριά σου.

Έρχεται σχεδόν πάντα εκεί που δεν την περιμένεις και σου αλλάζει «τα πάντα όλα» και εσύ την δέχεσαι με τα λάθη της και τα σωστά της, την ερωτεύεσαι, την λατρεύεις, δίνεις το είναι σου, κλαις για αυτή για τα καλά και τα κακά της. Ζεις το παραμύθι, εσύ η πριγκίπισσα και αυτός ο πρίγκιπας. Θεωρείς ότι θα κρατήσει για πάντα με άλλα λόγια ζεις το όνειρό σου.

Όμως όπως όλα σε αυτή τη ζωή  έτσι και η πρώτη αγάπη κάποτε τελειώνει, κάνει τον κύκλο της όπως το λουλούδι, πρακτικά, γιατί ουσιαστικά θα βρίσκεται πάντα μέσα σου, θα έχει πάντα την μεριά της στην καρδιά σου και κανένας και τίποτα δεν θα πειράξει εκείνη την μεριά. Και ούτε «πρέπει» να στην πειράξει. Και θα με ρωτήσεις γιατί? (και θα έχεις και δίκιο)! Γιατί να κρατήσεις στην καρδιά σου κάτι που μπορεί να σε πλήγωσε πολύ ή λίγο ή και καθόλου? Γιατί να κρατήσεις κάτι που ανήκει στο παρελθόν? Η απάντηση είναι απλή: το παρελθόν καθορίζει το παρόν σου και κατά συνέπεια και το μέλλον σου οπότε όσο και αν  στην αρχή αισθάνεσαι ότι ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου, ότι δεν έπρεπε να δώσεις όσα έδωσες, ότι δεν άξιζε, αυτή θα σε έχει καθορίσει, θα σε έχει διδάξει και όταν  ο χρόνος περάσει θα καταλάβεις ότι ακόμα και αν τελείωσε, ακόμα και αν χάθηκε αυτό που μένει είναι το χαμόγελο σου στη σκέψη της, η ανεμελιά της και αυτό θα την κάνει πάντα ξεχωριστή. Θα είναι πάντα το αποξηραμένο λουλούδι μέσα στο αγαπημένο σου μυθιστόρημα και ο δρόμος προς την επόμενη πιο «ώριμη αγάπη».

- της Dee.Spi -