Η βαλίτσα

Η ζωή μου μια βαλίτσα κι εσύ το σπίτι μου. Όσο φεύγω μακριά σου, τόσο με γυρίζεις πίσω.. Σαν να μου λες κάθε φορά που ξεμακραίνω πως η θέση μου είναι εκεί κοντά σου.. Σαν να μου δείχνεις πως ο ορίζοντας υπάρχει μόνο αν τον κοιτάμε μαζί. «Μαζί» Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποια ήταν η τελευταία φορά που αυτή η μικρή λέξη δεν αντηχούσε στα αυτιά μου σαν κάτι ξένο, αλλά υπήρξε το νόημα στη ζωή μου και έδινε ουσία στην ύπαρξή μου. Κάπου το χάσαμε.. Κάπου χαθήκαμε, μα ξέραμε πως έτσι είναι οι σχέσεις.. Μια διαδρομή με στάσεις, αποχαιρετισμούς και αναχωρήσεις.. Στους αποχαιρετισμούς δε χωράει το "μαζί" ούτε στριμώχνεται το "για πάντα". Κάποιος πάντα μένει πίσω να μετράει τις μέρες. Κάποιος πάντα μένει πίσω να γερνάει. «Αυτή τη φορά μην με περιμένεις.» Η ζωή μου μια βαλίτσα κι εσύ το σπίτι μου.. Όσο φεύγω μακριά σου, τόσο καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει λόγος να γυρίσω...                                                 - της Μαρίας Μπίλλια -